Het bordje 'stiltegebied' mogen ze wel weghalen, zolang er tienduizenden ganzen in de polder tussen Nijkerk en het Nuldernauw bivakkeren. Wat 'n hysterische herrie. Ik loop er vroeg, kort na zonsopkomst. De natuur ontwaakt, vogels zoals de lepelaar, zilverreiger en putter zijn nog helemaal mellow en blijven rustig op hun plek als ik voorbij wandel. Maar die ganzen in het water, onderaan de dijk... wat 'n hysterie. ​

​

Al vanaf een meter of 100 begint er eentje paniekerig te kwaken.... of gakken... of hoe heet dat bij ganzen? Een paar seconden later krijgt de paniekzaaier bijval van tientallen anderen: herrie in de sloot. Het volume zwelt bij elke stap dichterbij aan en na nog een paar meters kiezen ze collectief en luid spetterend het luchtruim. Ik probeer er altijd voor te waken geen vogels te verstoren, maar bij ganzen is daar geen beginnen aan. 

​

De ganzen op deze foto's zijn overigens geen verstoorde, opvliegende, exemplaren. Maar kwamen vanuit de polder met letterlijk duizenden tegelijk in verschillende V-groepen laag aangevlogen. Mijn haat-liefde verhouding die ik met deze vogels heb, slaat op zo'n moment door naar 'liefde'. Het is echt een heel indrukwekkend gezicht als zo'n luchtarmada recht op je komt afgevlogen terwijl je op de dijk staat. 

​

De camera klikt als een razende. Ik beweeg met de ganzen mee, totdat ze recht boven m'n hoofd vliegen en ik bijna m'n evenwicht verlies. Brandganzen en grauwe ganzen samen op de foto. Nog een paar dagen en dan begint de grote vogeltrek.