Het regent... weer. We klagen niet maar gaan in plaats daarvan de St. Joriskerk van Amersfoort binnen. Zo blijven we droog en wellicht is er nog wat moois te fotograferen.

 

Als telg van een katholiek gezin, valt het me altijd weer op (of beter gezegd: valt het me altijd weer tegen) hoe leeg en kaal de kerken van onze protestantse collega's zijn. Blank glas in de vensters, hoge witte muren en geen schilderijen. Uitgezonderd de schilderijen van de exposant-van-dienst deze week. Schilderijen met veel blauw en geel, die ons niet echt bekoren. 

​

Een eerste indruk zegt gelukkig niet alles. Als we verder lopen zien we dat er toch nog genoeg bijzonders is te zien. Vooral schedels. "Is dat geen leuk dagthema?", vraagt de vriendin waarmee ik vanmiddag op fotosafari ben. Onbedoeld geeft ze daarmee het startsein voor mijn skeletten-zoektocht.

 

In de nissen van de kerk vinden we de beeldengroep van de hoofdfoto. Treurende cherubijnen rondom een schedel. Deze foto is gemaakt met een hoge ISO waarde (3200) en een sluitertijd van 1/160 sec. 

 

Via een smalle, oude, trap klimmen we naar boven en komen uit in wat een soort dokterskamertje lijkt. Oude flessen, vijzels, anatomische tekeningen in hele oude boeken, een opgezet skelet van een ondefinieerbaar wezen en een skelet van mens. Komt dat goed uit! Schedel 2 van de vandaag zit daarmee in de pocket (foto linksonder). Een foto met een mooie scherpte diepte werking.