Het is helaas niet elke dag weekend. Het merendeel van de Sony Challenge foto's maak ik daarom noodgedwongen op m'n dagelijkse forensen-rit, van en naar m'n werk in Leusden. Als een van de weinige Nederlanders heb ik het geluk dat ik lopend naar m'n werk kan. Ik maak zelfs een kleine omweg om onderweg dit soort foto's te kunnen maken. 

​

Zo stil als ze op de foto blijven zitten, zo beweeglijk zijn ze in het echt. Insecten. Om gek van te worden. Belangrijk is dat je niet meteen gaat fotograferen, maar eerst eens kijkt wat zo'n beestje nou precies doet. Bij libelles en waterjuffers is er vaak een patroon te herkennen. Zo keren ze na een paar tellen meestal weer naar hetzelfde plekje of takje terug. Ik stel dus scherp op het takje en wacht tot het beestje zich verwaardigt om een fractie van een seconde voor de lens te poseren.

​

Bij de vlinderfoto hieronder valt me het prachtige bokeh op. Bokeh is een duur woord voor een onscherpe achtergrond, soms gevuld met lichtbolletjes. Ik vind 'm in deze foto zeer geslaagd, vergroot 'm maar eens (gewoon op de foto klikken).