Altijd je camera meenemen. Ook tijdens het dagelijkse wandelrondje na de kantoorlunch. Dat werd deze week maar weer eens bewezen. Midden in een doodgewone woonwijk, op een doodgewone dinsdagochtend, zat dit bij fotografen meest geliefde vogeltje zomaar op de rand van de brug. En ik had m'n camera bij me.  

 

Hij was deze week al vaker aan me voorbij gevlogen. De ijsvogel, of zoals de Engelsen hem noemen... de Koningsvisser (Kingfisher).  Een glanzende blauwe bliksemschicht. Je wordt er door verrast. Je wordt er ook altijd een beetje blij van. 

​

Vandaag zat ie dus op de rand van de brug. Ik kreeg alle tijd om, helaas toch nog op grote afstand, wat foto's maken. De bovenste foto is sterk uitgecropt, dus technisch zeker niet perfect. Maar wat maakt het uit... ik heb m'n eerste ijsvogel op de foto gezet. Blij! 

​

Na een paar tellen was de vogel weer gevlogen. Maar tot m'n geluk ging onze koningsvisser slechts 30 meter verder op een stengel aan de waterkant zitten. Ik heb de vlucht zelfs kunnen fotograferen, maar die foto's zijn net niet scherp genoeg. There's always a next time gelukkig.

​

Weet iemand toevallig of dit exemplaar een mannetje of vrouwtje is? Denk er maar even over na. Het antwoord staat onder de twee plaatjes. In hele kleine lettertjes. 

​